Door wie laten we ons inspireren? De mensen die schijnbaar precies weten wat ze doen? Hier is mijn inspiratiebron:

It is actually very, very simple, but definitely not easy. For more than 30 years, I get up each day and do the next right thing. Except when I don’t. And then, when I recognize it, I clean up whatever mess I have made, and do the next right thing.
Each time you fall, do not waste too much time on whipping yourself. There are already more than enough beatings in this world. It does not need your contribution to violence, against others or against yourself. Put down your arms. Practice peace.
In this exact moment, you can ask yourself what that might look like, and then get still, and let a sense of direction arise. Let it rise out of stillness, not out of reactivity. Pause.

What.would.the.me.that.has.fallen.do.in.this.moment?
What.would.the.kind.thing.be?
What.would.the.loving.thing.be?

What next small thing, no matter how small, would move me towards a life I could love?

(Kelly Wilson, op Facebook)

Eigenlijk is alles daar al mee gezegd. We maken fouten. Dat hoort bij het mens zijn. En hoe wil jij je leven vol fouten leiden? Wil je doen alsof het geen fouten zijn en anderen de schuld geven? Wil je er alles aan doen om geen fouten te maken, waardoor je jezelf alle bewegingsvrijheid ontneemt? Wil je doen alsof het onvergeeflijk is en jezelf straffen? Ik heb het allemaal geprobeerd. En ik zal het ook nog vele malen doen, ook al weet ik dat het niet werkt.

In de objectieve wereld zijn geen fouten. ‘Fouten’ is een evaluatie. Mij vertelt een fout mij dat ik niet naar mijn waarden heb gehandeld, terwijl ik dat wel wilde. Ik durfde misschien niet, of ik was even uit het oog verloren wat belangrijk is. Of ik was heel lang uit het oog verloren wat belangrijk is. Ongeacht hoelang ik al fout bezig ben, van mijn waardenpad afgeraakt ben, er is altijd nu een nieuwe keuze te maken. “clean up whatever mess  made, and do the next right thing”.

Het punt is, dat we vaak niet weten wat ’the next right thing’ is. Want het waardenpad ligt niet voor ons uitgestippeld. Er is geen kaart waarop we kunnen zien in welke richting we moeten lopen. Het is een kwestie van proberen en fouten maken, voila. Het is een kwestie van onzeker durven zijn. Het is een kwestie van durven stil staan bij jezelf. Het is een kwestie van tijd nemen om stil te staan bij jezelf.

Misschien schuilt onze perfectie wel in het accepteren van onze fouten. Een hoopvolle boodschap die ik graag met je wil delen.

© J. A-Tjak.